《追和老杜种莴苣诗》拼音版

宋代王之道

zhuīlǎozhǒngshī--wángzhīdào

yǒushùyuánhuānghuìyíngchú

gànjiǔshēngkùnhuǐ

dàoxìngshízāishén

niánshīduǎnpéizhí使shǐ

jīnniánlǎoyángshuāibìnggènglín

wǎnsōngméizǎojiǔjiùmáo

jīngjīngsuǒyǒuniúěr

cóngzhēngōngpánkuàngxiāo

yíntiáozhíqiěgānfēngwèishǐ

shìtàiwèixiǎorénjūnzi

míngmíngjiànxiānchénzhǐ

kuòkuòruòtàiqīngqiángyún

lǎoshìyǒuxùnzhòng

fāngjīnxiàngtàipínggāokuízhèngduānwěi

táishěngdēngshuòyàohuāngcuànhuǐ

kòurénfānjiāngláihēi齿chǐ

zàizhūzhèng

tíngguānláoháiyóngcǎi

wànbāngyǒudàopínjiànrénchǐ

wénwángláihànzhìwéi

shímiǎngōukēngyuànxiānbèifěi

王之道简介

唐代·王之道的简介

王之道

公元一〇九三年至一一六九年字彦猷,庐州濡须人。生于宋哲宗元祐八年,卒于孝宗乾道五年,年七十七岁。善文,明白晓畅,诗亦真朴有致。为人慷慨有气节。宣和六年,(公元一一二四年)与兄之义弟之深同登进士第。对策极言燕云用兵之非,以切直抑制下列。调历阳丞。绍兴和议初成,之道方通判滁州,力陈辱国非便。大忤秦桧意,谪监南雄盐税。坐是沦废者二十年。后累官湖南转运判官,以朝奉大夫致仕。之道著有相山集三十卷,《四库总目》相山词一卷,《文献通考》传于世。

...〔 ► 王之道的诗(991篇)