《竹源之集奇仲不赴萧屯以诗嘲之再用原韵》拼音版

宋代刘子翚

zhúyuánzhīzhòngxiāotúnshīcháozhīzàiyòngyuányùn--liúzihuī

píngshēnglǎozixìnghúnyōujuéchù

níngxiányuǎngānzuòshíxiē

zhìjīnqīngmèngkuángshízǒusōngyīn

xīnxīnyínóliáozhé

zhījiānkuǎiwēibàoyáoqióngshù

xiōngzhōngwànqīngxiàngháoduān

yuánwèigǎnzàidejīng

bìngshēnsuǒ便biànyuèshén

zhúqiūléngluánluòhuāchūnhuò

zhēncángwénxiàofēng

zāijīngyóukuìcháng

lòuxiāngzhuīpéi

fānránbolínxīnzhúzhǎngfēngzhù

dànfēnmáobànyánjiǎniúshí

liúlángzhōngrényōunǎiqiān

céngyánzhíwěimángmángshù

广guǎngtàishēngkǒngwèimíngshēn

jūnkànxuánsuǒxièān

yúnxuānhuōsuízhǎng

xiǎodòngzhězhōngjīng

刘子翚简介

唐代·刘子翚的简介

刘子翚

刘子翚(huī)(1101~1147)宋代理学家。字彦冲,一作彦仲,号屏山,又号病翁,学者称屏山先生。建州崇安(今属福建)人,刘韐子,刘子羽弟。以荫补承务郎,通判兴化军,因疾辞归武夷山,专事讲学,邃于《周易》,朱熹尝从其学。著有《屏山集》。

...〔 ► 刘子翚的诗(469篇)